Bugünlerde Kürt basınında Federal
Parlamento Seçimleri üzerine çokça ilginç »analiz« okumak olanaklı. Özellikle
Sol Parti ve Kürtler bağlamında yapılan bazı değerlendirmeler var ki, evlere
şenlik. Sol Parti üyesi bir köşe yazarı olarak bunlara değinmezsek, fena halde
ayıp olacak.
Bir noktanın altını çizerek başlayalım:
Herhangi bir seçim sonucunu değerlendirmek, bu değerlendirmeden tekil çıkarlar
temelinde belirli bir toplumsal grup için siyasî sonuçlar çıkartmak
istiyorsanız, önce ciddî bir analiz yapmak zorundasınız. Hem çıplak sayıları,
hem seçim sonuçlarına yol açan toplumsal, siyasî ve ekonomik nedenleri, hem de
iç ve dış etkenleri, süreçleri ve bağlantıları değerlendirmenize katmalısınız,
çünkü aksi takdirde sadece laf salatası üretirsiniz.
Kimi yazar arkadaşımız seçimleri
değerlendirirken, nedense Sol Parti’ye saldırıyor. Yanlış anlaşılmasın,
eleştiriye karşı değiliz. Tam aksine, örneğin Derviş Çimen imzasıyla yayınlanan
siyasî eleştirinin son derece önemli olduğunu düşünüyoruz. Ama yıllarını özgür
basın geleneğinde geçiren gazeteci arkadaşlarımız Cahit Mervan ile Günay
Aslan’ın tespitlerine itirazlarımız var.
Örneğin Mervan seçimlerde »Merkel ve
Türkler kazandı«, partiler »Kürtleri vitrin olarak kullandı« ve »Kürtler Sol
Parti’yi parlamentoya taşıdılar, ama seçimden istediklerini alamadılar«
tespitini yaparken, Aslan solun »nesnel sürecin karşısında gericileştiğini«,
»kendisini yenilemediğini« ve »etkisel olamadığını« iddia ederek, Kürtlerin
»örgütsel ve politik değişiklikleri geciktirmeden yapmaları« tespitinde
bulunuyor. Ve ana fikrini son cümlede ifade ediyor: »Öncelikle de her dönem
Kürtlerin oylarını çalmaktan ve sisteme pazarlamaktan başka bir rolü olmayan
Sol Parti’nin Kürt kitlesi ve kurumları üzerindeki tahakkümüne son vermemiz
gerekiyor.«
Önce bu tespitlere çıplak sayılarla yanıt
verelim. Seçimlere 62 milyon seçmenin 44,3 milyonu katıldı. Sol Parti yüzde 8,6
ile toplam 3.752.577 seçmenin oyunu aldı. Eğer Aslan’ın sayılarından hareket
eder ve Almanya’da 300 bin »Kürt seçmen« olduğunu varsayarsak: diyelim ki hepsi
oylarını Sol Parti’ye verdi, ki öyle değil. Ama diyelim ki öyle; bu durumda
sahiden »Kürtler Sol Parti’yi parlamentoya taşıdılar« diyebilir miyiz? Hadi
seçim sisteminin özelliklerini, eyalet listesi ve seçim bölgeleri meselesini
bir yana bırakalım: Kürtlerin blok olarak, bırakın Sol Parti’yi, sadece Kürt
adaylara oy verdiklerini hangi verilere göre iddia edebiliriz?
Diğer yandan, »şu kadar Türk seçildi,
Kürtler seçilemedi« demenin de ne anlamı olabilir ki? Anımsatalım: AKP’nin 75
»Kürt« milletvekili vardı da ne oldu? Seçilenin etnik kökeni değil, siyasî
pozisyonu önemlidir. Bir de şu gerçekleri görelim: Almanya’nın Kürdistan ve
Türkiye politikaları 1910’lardan beri hiç değişmedi. Bugün de PKK yasağı, silah
satışları, askerî işbirliği, Kürtlerin kriminalize edilmesi vb. adımları atan
bütün hükümetlerde CDU/CSU, FDP, SPD ve Yeşiller yer aldı. Almanya’nın
Kürdistan’daki kirli savaştaki rolü ve sorumluluğunu ortaya çıkaran, eleştiren,
Kürdistan ve Türkiye’deki her katliam, her tutuklama, her sorunda ülkeye giden,
dayanışmasını gösteren, Avrupa’da kamuoyu yaratan, Türkiye ve Avrupa
hükümetleri üzerinde baskı geliştiren ise Sol Parti ve sosyalist
milletvekilleri oldu. Yahu el insaf, Kürtçeyi seçim kampanyasında kullanan tek
parti Sol Parti’ydi.
Şimdi böylesi bir durumda CDU/CSU, FDP,
SPD veya Yeşiller’den »Kürt« milletvekili çıksa ne olur, çıkmasa ne olur?
Kürtler kimi tercih etmelidir: bu partilerde yer alan Kürt siyasetçilerini mi,
yoksa Andrej Hunko, Ulla Jellpke, Inge Höger, Barbara Cardenas veya Norman
Paech gibi sosyalistleri mi? Kim Kürtlere daha çok sahip çıkıyor: burjuva
partilerindeki Kürtler mi, yoksa sosyalistler mi?
Birinci Irak Savaşında bir Kürt
arkadaşımız şöyle demişti: »Yahu o kadar Türkiye’nin kucağında oturduk,
başımıza neler geldi. Biraz da Amerika’nın kucağında oturalım, hiç olmazsa
İngilizce öğreniriz« diye. Asıl meselenin kimsenin kucağına oturmamak olduğunu
anlamamıştı.
Kıssadan hisse: faydacı yaklaşım ve
milliyetçi gözlükle yapılan değerlendirmeler en fazla oturulacak kucak seçimine
yardımcı olabilirler, ama Kürtler lehine siyaset geliştirmeye asla!
